Portrety z rozmową w tle

Z Adamem Hutyrą rozmawia Dominika Radkowska.

Dominika Radkowska:  Swoim bohaterom, nawet w rolach dramatycznych, nadajesz często groteskowy rys. To częściej  Twoja interpretacja roli, czy tak Cię widzą reżyserzy?

Adam Hutyra:  Tak się składa, że ostatnie dwie role tj. Malvolia w "Wieczorze Trzech Króli" jak i Indianina w „Weismanie i Czerwonej Twarzy” należą do przedstawień, gdzie groteska, przerysowanie postaci zostało przez reżysera zaplanowane, a ja przyznaję się –  lubię taki teatr i chętnie tym tropem podążyłem. Ważne, żeby tak zbudowana postać była wiarygodna. Tylko wtedy, moim zdaniem, może być interesująca, zabawna, a czasem poruszająca.

Adam Żuchowski - kontrabasista, aranżer i kompozytor w rozmowie z Dominiką Radkowską

Dominika Radkowska: Jesteś autorem muzyki do pieśni żydowskich wykonywanych przez Andre Hübnera-Ochodlo. Sam wykonawca oraz krytycy podkreślają Twoją uważność i szacunek dla słów, które ilustrujesz muzyką. Jesteś wielbicielem poezji?

Adam Żuchowski: Przez trzy lata uczęszczałem do liceum ogólnokształcącego, w tym trzeci rok do klasy humanistycznej. Pamiętam, jakie zażarte dyskusje prowadziliśmy. Uwielbiałem to rozbieranie wierszy na części pierwsze, odkrywanie drugiego dna. Potem przeniosłem się do liceum muzycznego i muzyka wygrywała przez wiele lat. Ponownie do poezji wróciłem dzięki Andre.

Odkryłem wielkich poetów – to oni mnie wybrali
Andre Hübner-Ochodlo w rozmowie z Dominiką Radkowską 

Dominika Radkowska: W swoich działaniach twórczych czerpie Pan z tradycji kilku kultur. Czy są to Pana tradycje rodzinne, czy ta wielokulturowość kształtowała się później, przez kolejne etapy w Pana życiu – studia, staże i pracę – w Niemczech, Rosji, Polsce?

Andre Hübner-Ochodlo: Razem z Agnieszką Osiecką zawsze śmialiśmy się, że chyba dlatego tak dobrze się rozumiemy, że oboje jesteśmy „kundlami”. Nasze rodziny są pomieszane, różne pochodzenia, różne kultury.

Teresa Dzielska w rozmowie z Dominiką Radkowską

Dominika Radkowska: Twoją pierwszą rolą w Teatrze im. Adama Mickiewicza była rola Clei w „Czarnej komedii” Petera Shaffera. Jak wspominasz przygotowania do tamtej premiery?

Teresa Dzielska: Szybko, dawno, dużo ciekawszych  rzeczy zdarzyło się później (śmiech). Ale jest to o tyle miłe wspomnienie, że był to początek pracy w Teatrze, w którym jestem już od dziesięciu lat.

Z Agatą Ochotą-Hutyrą – aktorką Teatru im. Adama Mickiewicza – rozmawia Dominika Radkowska.

Dominika Radkowska: Autorzy sesji zobaczyli w Tobie Polę Negri. Podobno kiedyś pozowałaś też do zdjęć jako... Charlie Chaplin. Czy wygląd – kostium, stylizacja – ułatwia aktorowi dopasowanie się do roli?

Agata Ochota-Hutyra: Oczywiście, że tak. Szczególnie w rolach kostiumowych oraz w przypadku postaci abstrakcyjnych, czyli innych niż ludzkie. Tu dobry kostium bardzo pomaga nadać postaci odpowiednie cechy.

Piotr Banach i Piotr „Gutek” Gutkowski, czyli filary zespołu Indios Bravos, w rozmowie z Dominiką Radkowską.

Dominika Radkowska: Historia zespołu Indios Bravos sięga około piętnastu lat. Planujecie świętować coś w rodzaju jubileuszu? Czy w ogóle przywiązujecie wagę do takich formalności, do liczb?
Piotr Banach: Nie sądzę, żebyśmy chcieli robić jakieś jubileusze. Jakiś czas temu na koncertach wspominaliśmy, że np. minęło dziesięć lat od wydania pierwszej płyty. Ale nie celebrujemy tego, bo nasze granie nie jest sztywną formą w takim sensie, że zaczęliśmy grać konkretnego dnia.

Tylko dwie kobiety w Polsce jeżdżą na żużlu. Jedną z nich jest 16-letnia częstochowianka Paulina Szczęsna. Z żużlową dziewczyną rozmawiamy o marzeniach, facetach... kontuzjach,  i kosmetykach …

Dwie operacje obojczyka, blizna na nodze to twój dotychczasowy bilans jazdy na żużlu.
Tak, to prawda, mimo mojej krótkiej kariery sportowej ten bilans mam już dość bogaty. 26 czerwca 2011 roku miałam wypadek na torze.  Na pierwszym łuku za bardzo się złożyłam, motocykl zrobił bączka, ja zrobiłam fikołka w powietrzu i uderzyłam trzykrotnie o tor.